چشم انتظار

۷صبحه و از خواب بیدار شدم. کتری را پر میکنم برای آبگرم صبحهام. هوا سرد و مه گرفته است. به چمنهای باغ نگاه میکنم که گل آلوده اند هنوز. پرنده ها صف کشیده اند. خانه را گردگیری میکنم و رومبلی ها را عوض میکنم و دستشویی ها را تمیز میکنم. ایشان ۷.۳۰ میرود. خانه را جارو میکنم و آب گرم  مینوشم. ۸.۳۰ دارو میخورم و کارم تمام شده؛  دوش میگیرم و حاضر میشوم برای کار. فرشته کوچولو را هم سامان میدهم و خانه را ترک میکنم. ۵ دقیقه زودتر میرسم و کارم را شروع میکنم. پرده کرکره را بالا میزنم و نور طبیعی به اتاق کارمان میخزد. هدفونم کار نمیکند،  به صدای هرهر هیتر گوش میدهم. چای سیب و دارچین درست میکنم و همه اتاق بوی دارچین میگیرد. تا ساعت دوازده  آفیس خلوت است و بقیه ساعت ۱۲ به بعد میایند. تو افکارم کمتر خودم را مشت میزنم و خودم  را میبخشم برای همه اشتباهاتی که کردم،  

به آفیس ایشان زنگ میزنم که که ببینم چیزی کم ندارند که باید برایشان شیر بخرم. برای ناهار بیرون میروم  و دنبال چای سفید برای مادرم هستم. امروز میخواهم زودتر بروم؛  ساعت ۴ اگر بشود. 

شیر را توی یخچال میگذارم و یک لیوان آبجوش میریزم تا تصمیم بگیرم چه چیزی توش بریزم و بخورم.

کارهای انجام شده ام را تیک می زنم  و همینطور کارهای فردا را لیست میکنم. 

ساعت ۴ میشود ۴.۴۵  و باز هم ترافیک سنگین. هیچ ایده ای برای شام ندارم؛  گفتم پیتزا درست کنم با سالاد. ۵.۳۰ خانه هستم و ایشان کتری را گذاشته. تنم را میشورم و چای دم میکنم. شام پیتزا شد ولی ایشان گفت از بیرون میگیریم؛  منم با خیال راحت نشستم و چای خوردم و تی وی نگاه کردم. شام فرشته کوچولو را آماده کردم و خانه را طی کشیدم.

از کارهام برای ایشان میگویم سرش را تکان میدهد؛  نفهمیدم تایید است یا بس کن!

۷.۱۵ سفارش میدهد ایشان و ۷.۳۰ دسته جمعی میرویم پیتزا ها را بگیریم. 

سالاد درست کردم با نان سیر داخل فر گذاشته بودم آماده شده بود و شام خوردیم. ۸.۳۰ سریال مورد علاقه ام بود که هیجان فرشته کوچولو و ایشان زد ه بود بالا و با صدای بلند بازی میکردند. منم نصف داستان را از دست دادم! 

زمان خواب شمعها را روشن میکنم و کتاب میخوانم؛  جایی خوابم میبرو و خر خر میکنم. 

شب ۱۰.۳۰ میخوابم.

زمان خواب یادم میاید که امروز غذای پرنده ها را فراموش کردم ؛  چه قدر چشم انتظار بودند در این هوای سرد!