درد تو درد من است؛ برای کمک به تو باید با پای برهنه و پیاده آمد هموطن.
هزاران آرزو مدفون شدند و من با هر آرزو جان دادم.
خسته نباشید که از روی صندلی قصبیتان پیام تسلیت میدهید!! شما هم خسته نباشید که پیامی ندادید!!
اصلا به شما چه؛ این درد مردم ایران است!خودساخته اند این مردم!
مهربان!!
امروز روزیه که میشه بهشت رو ارزون خرید،نباید نشست ،حتی با دل داغدار،باید بلند شد،بعداز یک ماه ناراحت شدن برای بچه ای که ازسرما مرده،هیچ دردی رودرمان نمیکنه.حالا باید کاری کرد....
درسته، مگر اینکه خودمون به داد هم برسیم. یکماه!! اونی که برایش مهم نیست تا سال هم خیالی نیست برایش!
با خوندن نوشتتون یاد جمله ی زیبایی افتادم :
وقتی درد را حس کنی ، زنده هستی
اما وقتی درد دیگران را حس کنی ، انسان هستی ... !
زنده باشی بانو
اگر باور داشته باشیم که ما همه به هم متصلیم در دهامون هم با هم شریکی م